Doorgaan naar hoofdcontent

Hypericum, zijn geneeskrachtige stoffen

De inheemse plant Hypericum perforatum, Sint-janskruid bevat veel inhoudsstoffen met een goed omschreven biologische werking. De meeste onderzoekers schrijven de effectiviteit eerder toe aan een geheel van inhoudsstoffen dan wel aan één enkel geïsoleerd bestanddeel. De inhoudsstoffen waarvoor de meeste interesse is, zijn de naphtho-diantronen hypericine en pseudohypericine, een reeks flavonoïden zoals quercitine, quercitrine, amentoflavone en hyperine, de phloroglucinolen hyperforin en adhyperforin , de essentiele olie, en xanthonen (AHP,1997)

Naphthodiantronen 0.1-0.15% in gehele bovengrondse kruid
  • hypericine (tot 1.8% in gedroogde bloemen) ; antiviraal, rode kleurstof oplosbaar in alcohol en olie
  • pseudohypericine (2 tot 3 maal zoveel als hypericine) ; antiviraal
  • isohypericine ;
  • emodin-anthronen ; fotodinamisch
  • protohypericine (in vers materiaal) en protoisohypericine (in vers materiaal), deze voorlopers worden onder invloed van licht omgezet in hypericine en pseudohypericine ;
  • cyclopseudohypericine, oxidatieprodukt van pseudohypericine.
Flavonoïden11.7% in bloemen bij het begin van de bloei, 7.4% in bladeren en steel tijdens de volle bloei)
  • proanhocyanidinen: di-, trimeren van catechin (12%): antioxidant, antibacterieel, antiviraal,’vasorelaxant’
  • flavonolen : kaempferol, luteolin, myricetin, quercetin (2%) zijn capillairversterkend, ani-inflammatoir
  • flavonolglycosides zoals quercitrine, MAO-inhibitor (in vitro), isoquercitrin, hyperin / hyperoside
  • amentoflavone biapigenin is onstekingswerend en antiulcerogeen,
  • rutine (2% in bladeren, 0.1% in bloemen) is gele kleurstof oplosbaar in water.
Essentiële oliën(0.06-0.35%, minst in steel)
  • Vooral monoterpenes (pinenes) ; sesquiterpenen vooral 2-methyl-octane (16.4%), sedatief, schimmelwerend, a-pineen (10.6%), esters van isovateriaanzuur, cineol.
Phloroglucinolen overwegend derivaten van hyperforine (2-4.5%), antibacterieel (gram-positief bacteriën), wondhelend, neuro-transmissie-remmer, anticarcinogeen. Deze stof heeft structuur zoals hopbitters humulon en lupulon

Andere stoffen
  • carotenoïden,
  • pectine,
  • xanthonen zijn anti-depressief, anti-bacterieel en antiviraal, diuretisch, cardiotonisch, MAO-remmer
  • looistoffen (6.5-15% in stengel), novoïmanin, imanin ook antibacterieel (Van Hellemont, 1988
  • harsen,
  • vitamine C
Lang werd gedacht dat hypericine de voornaamste werkzame stof in sint-janskruid was, vooral door zijn werking als remmer van monoamine oxidase (MAO). Maar de Sint-janskruidextracten vertonen deze activiteit niet zo sterk en alleen in concentraties die hoger zijn dan in de kliniek haalbaar zijn. Ook blijken de extracten in de synaps de heropname van zowel 5-HT, noradrenaline, dopamine, glutamaat als GABA te remmen. Hyperforine, dat deze eigenschappen ook geïsoleerd vertoont, lijkt één van de belangrijkste anti-depressief werkzame inhoudsstoffen te zijn. Het effect is uniek en berust waarschijnlijk op een heel ander werkingsmechanisme dan de bekende antidepressiva. De stof werd aanvankelijk onderzocht vanwege een vermoede antibiotische werking, maar lijkt in potentie de weg te kunnen wijzen naar een interessant nieuw “breedspectrum antidepressivum”.

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

IJzerhard in de magie

IJzerhard of Verbena officinalis was in oude kruidenboeken een onmisbaar bestanddeel van toverkruiden. Heksen en andere magiërs droegen ijzerhard als kousenband als ze op weg gingen naar de heksensabbat. Ook tovenaars konden kousenbanden van ijzerhard niet missen, simpelweg omdat dit kruid onvermoeibaar maakte. Als een touw rond het middel gedragen werden de krachten van deze plant nog versterkt. Kousenbanden en kruidenvrouwen Niet alleen heksen waren op de hoogte van de kracht van ijzerhard. In veel streken in ons land en in Duitsland droegen jongeren in vroeger jaren kousenbanden van ijzerhard of ze stopten een stukje van de plant in hun schoen. In tijden waarin afstanden aangegeven werden met zoveel uren gaans, was dat een nuttig middel. De heksen, die tevens kruidenvrouwen waren, wisten ijzerhard op de juiste manier te gebruiken als geneeskruid, maar ook het gewone volk had vertrouwen in deze plant. De Verbena werd zelfs heilig genoemd en gold als Venuskruid met wonderkrachten, voo...
Een reactie posten
Meer lezen

Kruidig wandelen in de Queyras

In de Franse Queyras. In Chateau-Ville-Vieille, waar we in gite, op camping en in motorhome verblijven.  We wandelen van Chateau-Ville-Vieille naar Aiguilles. Niet langs de grote weg maar langs het natuurgebied van de Astragale Queu de renard. Deze vlinderbloemige plant is nu met het warme weer al volledig uitgebloeid maar staat toch met zijn beige zaadpluim volop te pronken. Op de website van Florealpes wordt deze soort als volgt beschreven. Cet astragale ne passe pas inaperçu. Ses énormes grappes de fleurs jaunes et brunes l’ont rendu emblématique du Queyras, région où il est très présent. Le fait qu’il soit localement très présent n’enlève rien au fait qu’il soit protégé au niveau national . Ook andere warmteminnende, Zuiderse planten vinden we hier meer, als we tenminste rond 1500 meter hoogte blijven wandelen, maar dat zijn we natuurlijk niet van plan. Andere soorten met een mediterrane oorsprong zijn Centranthus angustifolius (Smalbladige spoorbloem), Laserpitium gallicum (La...
Een reactie posten
Meer lezen

Bonenkruid, geschiedenis en gebruik

Satureja hortensis, is een klein, eenjarig plantje uit de familie van de lipbloemigen, het is inheems in Zuid Europa en het Middellandse Zeegebied. De Satureja montana L. is een winterharde, overblijvende plant, die niet zoveel als toekruid gebruikt wordt als de Satureja hortensis, die fijner is van smaak en geur. De zeer aromatische bladeren en de zachte uiteinden van de stengels vormen de bekende kruiderij. Bonenkruid in het oude Rome In het oude Rome kende men bonenkruid als groente en als kruiderij. Vermengd met wijn vormde het kruid een saus, die geserveerd werd tijdens feestmalen. Oude kronieken geven aan dat bonenkruid, dat een peperachtige smaak heeft, bij de Romeinen bekend was voordat de eerste hoeveelheden echte peper vanuit India aangevoerd werden. Zoals de Latijnse naam Satureja aangeeft, dacht men dat de satyrs deze plant uitverkoren hadden als hun favoriet en dat zou de reden kunnen zijn, waarom men haar vroeger en ook nu nog als een de geslachtsdriftopwekkend middel bes...
Een reactie posten
Meer lezen