Doorgaan naar hoofdcontent

Hydrastis canadensis / Canadese geelwortel

Voor indianen en kolonisten in Amerika was de Canadese geelwortel een belangrijk geneeskruid in de volksgeneeskunde. Een werkzaam middel, met antibiotische en antiseptische eigenschappen dat eveneens bloedingen en bloeduitstortingen afremde.

De lage plant, die van nature alleen in schaduwrijke bossen groeit in het oosten en centrale gedeelte van de Verenigde Staten, draagt een groenwitte bloem en een framboosachtige vrucht. Voor de echte geneeskrachtige werking moet u echter dieper graven, want de heldergele wortels bevatten de actieve bestanddelen en brengen ook een mooie kleurstof voort. 

Therapeutisch gebruik: 

Bronchitis, pijn bij kanker, cholera, dikkedarmontsteking, krampen, ziekte van Crohn, dermatitis, diabetes (type 2), diarree, dysenterie, oorpijn, loopoor, oorontsteking, eczeem, oogziekten, oogontstekingen, galblaasproblemen, gastritis, gingivitis, gonorroe, hartziekten, herpès, indigestie, infecties, onregelmatig hartritme, geelzucht, nierontsteking, gebrek aan eetlust, ontsteking aan het strotlenhoold, menstruatiestoornissen (inclusief overmatig bloedverlies), orale ontstekingen, parasitaire infecties (inclusief giardiasis, leishmaniosis, ringworm, salmonella en lintworm), keelholteontsteking, longontsteking, pokken, tuberculose, zweren, urineweginfecties, vaginitis. 

Bestanddelen: 

Berberine en hydrastine geven de Canadese geelwortel zijn breedspectrum antibiotische, antiseptische, antischimmel-, antiparasitaire, antivirale en antimicrobiele werking.  Andere stoffen, waaronder berberastine en hydrastinine, spelen een ondersteunende rol. Berberine prikkelt witte bloedcellen die op zoek gaan naar bacteriën, virussen, schimmels en zelfs tumorcellen.  Ook zorgt het voor meer bloedtoevoer naar de milt, die het bloed filtert en zodoende afweerstoffen genereert. In hoeveelheden overigens die de indringer niet direct doodt. Berberine voorkomt dat streptokokken zich in onze cellen gaan vermeerderen. Op die manier wordt een algemene infectie voorkomen zonder het gevaar dat de bacterie restistent kan worden voor de werkzame stof. 

Synthetische tegenhangers: 

In een vergelijkend onderzoek tussen farmaceutische geneesmiddelen en Canadese geelwortel presteerde de plant minstens net zo goed, zo niet beter, zeker tegen diarree naar aanleiding van infectieveroorzakende maagdarmbacteriën. Bijvoorbeeld, in een onderzoek met kinderen die waren besmet door giardia, bleek Canadese geelwortel beter werkzaam dan het farmaceutische metronidazole. Na zes dagen bleek 48% van de kinderen symptoomvrij tegenover 33% van de kinderen die het farmaceutisch geneesmiddel kregen toegediend. In een onderzoek bij 200 volwassenen met diarree bespoedigde berberine in combinatie met traditionele antibiotica de genezing. 

Volgens een ander onderzoek bleek berberine in Canadese geelwortel werkzamer te zijn dan het antibiotische chloramfenicol bij de behandeling van stafylokokkeninfecties. En in een vergelijkend onderzoek met het geneesmiddel sulfacetamide (Sultrin) bij trachoma-infecties, duurde het langer voordat berberine aansloeg maar de werking was wel veel grondiger. Sulfacetamide hief sneller de symptomen op en er was tegelijkertijd sprake van een opleving van symptomen omdat het geneesmiddel de indringers in het lichaam van de proefpersonen niet volledig had uitgeroeid. Behalve de symptomen vernietigde berberine bij alle proefpersonen de Chlamydia trachomatis: bij geen van hen keerden de symptomen terug. 

Doseringen: 

Twee- of driemaal daags 465 mg van een gestandaardiseerd supplement; gedroogd of in poedervorm van het gehele kruid, driemaal daags 535 tot 1.075 mg. Andere mogelijkheden zijn eenmaal daags 1/4 theelepel van een vloeibaar wortelextract, 

Canadese geelwortel is een sterk werkende plant die niet geschikt is voor langdurig gebruik.

#hydrastis

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kruidig wandelen in de Queyras

In de Franse Queyras. In Chateau-Ville-Vieille, waar we in gite, op camping en in motorhome verblijven.  We wandelen van Chateau-Ville-Vieille naar Aiguilles. Niet langs de grote weg maar langs het natuurgebied van de Astragale Queu de renard. Deze vlinderbloemige plant is nu met het warme weer al volledig uitgebloeid maar staat toch met zijn beige zaadpluim volop te pronken. Op de website van Florealpes wordt deze soort als volgt beschreven. Cet astragale ne passe pas inaperçu. Ses énormes grappes de fleurs jaunes et brunes l’ont rendu emblématique du Queyras, région où il est très présent. Le fait qu’il soit localement très présent n’enlève rien au fait qu’il soit protégé au niveau national . Ook andere warmteminnende, Zuiderse planten vinden we hier meer, als we tenminste rond 1500 meter hoogte blijven wandelen, maar dat zijn we natuurlijk niet van plan. Andere soorten met een mediterrane oorsprong zijn Centranthus angustifolius (Smalbladige spoorbloem), Laserpitium gallicum (Lazerk

IJzerhard in de magie

IJzerhard of Verbena officinalis was in oude kruidenboeken een onmisbaar bestanddeel van toverkruiden. Heksen en andere magiërs droegen ijzerhard als kousenband als ze op weg gingen naar de heksensabbat. Ook tovenaars konden kousenbanden van ijzerhard niet missen, simpelweg omdat dit kruid onvermoeibaar maakte. Als een touw rond het middel gedragen werden de krachten van deze plant nog versterkt. Kousenbanden en kruidenvrouwen Niet alleen heksen waren op de hoogte van de kracht van ijzerhard. In veel streken in ons land en in Duitsland droegen jongeren in vroeger jaren kousenbanden van ijzerhard of ze stopten een stukje van de plant in hun schoen. In tijden waarin afstanden aangegeven werden met zoveel uren gaans, was dat een nuttig middel. De heksen, die tevens kruidenvrouwen waren, wisten ijzerhard op de juiste manier te gebruiken als geneeskruid, maar ook het gewone volk had vertrouwen in deze plant. De Verbena werd zelfs heilig genoemd en gold als Venuskruid met wonderkrachten, voo

Bonenkruid, geschiedenis en gebruik

Satureja hortensis, is een klein, eenjarig plantje uit de familie van de lipbloemigen, het is inheems in Zuid Europa en het Middellandse Zeegebied. De Satureja montana L. is een winterharde, overblijvende plant, die niet zoveel als toekruid gebruikt wordt als de Satureja hortensis, die fijner is van smaak en geur. De zeer aromatische bladeren en de zachte uiteinden van de stengels vormen de bekende kruiderij. Bonenkruid in het oude Rome In het oude Rome kende men bonenkruid als groente en als kruiderij. Vermengd met wijn vormde het kruid een saus, die geserveerd werd tijdens feestmalen. Oude kronieken geven aan dat bonenkruid, dat een peperachtige smaak heeft, bij de Romeinen bekend was voordat de eerste hoeveelheden echte peper vanuit India aangevoerd werden. Zoals de Latijnse naam Satureja aangeeft, dacht men dat de satyrs deze plant uitverkoren hadden als hun favoriet en dat zou de reden kunnen zijn, waarom men haar vroeger en ook nu nog als een de geslachtsdriftopwekkend middel bes